Mirra

Mirra jest żywicą, która wypływa z kolczastych krzewów należących do rodzaju balsamowców, czyli Commiphora, a najczęściej pozyskiwana jest z balsamowca mirra – Commiphora myrrha. 

Krzewy te rosną w Afryce i na Półwyspie Arabskim. 

Są całkiem spore i mogą dorastać do 4 m wysokości.

Mirra najlepszej jakości wypływa z nich samoistnie i skrapla się na powierzchni kory. 

Aby przyspieszyć proces, korę nacina się, ale żywica uzyskana w ten sposób ma gorszą jakość.

 Po zbiorach mirrę pozostawia się na 2 tygodnie, aby stwardniała. 

Następnie jej grudki sortuje się według wielkości i przeznacza do handlu.

Owoce, podobne do oliwek, są gorzkie co po arabsku oznacza "murr", stąd nazwa mirra.

Zapach mirry jest dość nietypowy jak na żywicę, a to dlatego, że mirra posiada w swoim składzie więcej olejków eterycznych niż substancji żywicznych. 

Topniejąca mirra wydziela przyjemny, słodki, drzewno-cynamonowy zapach z nutą dojrzałej pomarańczy.

Na przestrzeni wieków mirra i kadzidło występowały nierozłącznie jednocząc pierwiastek żeński i męski w doskonałej harmonii. Kobieca zmysłowość zaklęta w mirze był natchnieniem dla wielu starożytnych pisarzy - głównie egipskich. 

Mirra w starożytności była szeroko wykorzystywana w magii, medycynie, ceremoniach religijnych, oraz dla wywołania emocjonalnego i umysłowego błogostanu. Egipskie określenie mirry "bal" oznacza "wypędzić niestabilność, szaleństwo". Tak długo jak istniało imperium egipskie, tak długo mirra była najcenniejszą rzeczą jaką człowiek mógł posiadać.

Mirra choć nigdy nie stała się tak popularna jak olibanum, to jednak była wyznacznikiem statusu, obiektem pożądania mieszkańców starożytnego Egiptu gwarantującym nieśmiertelność. Zgodnie z relacjami świadków, podczas otwierania grobowca Tutenchamona aromat mirry był wciąż wyczuwalny. Według wierzeń Egipcjan mirrę przyniósł na Ziemię Bóg Horus, podobnie boskie pochodzenie aromatycznym roślinom nadawali Grecy.

Mirra odegrała bardzo ważną rolę w kulturze chrześcijańskiej.

W Starym Testamencie zawarta jest receptura olejku do namaszczania, którego głównym składnikiem jest mirrra. 

 W dawnych czasach była równie cenna jak złoto i kamienie szlachetne, dlatego bywała środkiem płatniczym i stanowiła niezwykle cenny dar. Powszechnie wykorzystywano ją do balsamowania zwłok. Miała też zastosowanie lecznicze jako środek uśmierzający ból. Dodawano ją do wina, które podawano następnie skazańcom, aby zmniejszyć ich cierpienie. Mirra była także jednym z głównych składników kadzideł kościelnych rozpalanych podczas mszy świętej.

Za pośrednictwem handlu mirra dotarła także do Chin, gdzie służyła najpierw jako kadzidło, a potem stała się również elementem tradycyjnej medycyny i jest nim do dziś. TCM nazywa mirrę „Mo Yao”. Według Chińczyków mirra „porusza krew”, dlatego stosują ją oni w problemach z krążeniem.